Rys historyczny: W 1667r. król Jan Kazimierz nadał wyspę wraz z zabudowaniami, okoliczne jeziora oraz duży kawał puszczy zakonowi kontemplacyjnemu Kamedułów. W roku następnym Kameduli założyli tu swoją siedzibę. Pobudowali kaplicę, kościół i potrzebne zabudowania gospodarcze. W 1671r. olbrzymi pożar strawił drewniane zabudowania na wyspie. W latach 1694-1745 Kameduli odbudowali duży zespół klasztorny z kościołem i budynkami gospodarczymi z materiału ogniotrwałego – z cegły, najprawdopodobniej według projektu architektonicznego włoskiego architekta Piotra Putiniego. Na dwu tarasach, niższym i wyższym, zabezpieczonych murami oporowymi wzniesiono budowle z cegły: kościół, 12 eremów czyli domów pustelniczych, refektarz, kaplicę kanclerską zwaną też domem królewskim, wieżę zegarową, dom furtiana i in. Dominującym elementem założenia architektonicznego był budowany przez pół wieku barokowy kościół. Po trzecim rozbiorze w 1796r. władze pruskie dokonały konfiskaty olbrzymich dóbr kamedułów i .kasaty klasztoru. W latach 1796-1818 kościół był Katedrą Diecezji Wigierskiej. Po tym okresie siedzibę diecezji przeniesiono do Sejn, a kościół wigierski stał się parafialnym. Po pierwszej wojnie rozpoczęto prace rekonstrukcyjne zniszczonego zespołu. Odbudowano kościół, refektarz i jeden erem. Wnętrza kościoła nie zdołano zrekonstruować. Przyszła nowa wojna, a z nią nowe zniszczenia. Już w pierwszych latach powojennych przystąpiono do odbudowy i stopniowej rekonstrukcji całego zespołu. Odbudowano kościół, eremy, refektarz, domek furtiana, kaplicę kanclerską i wieżę zegarową. Parafię erygował kanonicznie dnia 19 listopada 1788 roku Biskup Ignacy Jakub Masalski. Kościół i zespół poklasztorny są zabytkami I klasy. Kościół zbudowany jest z cegły, otynkowany, jednonawowy. Jego długość wynosi 56 m, szerokość 30, zaś wysokość sklepienia 17,5 m. Wewnątrz jest siedem ołtarzy, utrzymanych w stylu rokokowym (za wyjątkiem kaplicy św. Benedykta). Wszystkie mają nowe obrazy, gdyż dawne uległy zniszczeniu i rozproszeniu. Ołtarz główny, w kształcie złoconego monogramu litery M, został odtworzony. Po jego bokach stoją figury św. Benedykta i św. Romualda. Kościół udostępniony jest do zwiedzania. Przed prezbiterium jest zejście do krypt, gdzie chowano zmarłych zakonników. W jego podziemiach spoczywają zwłoki pierwszego biskupa wigierskiego, wybitnego kaznodziei ks. Franciszka Karpowicza i dawnych zakonników – kamedułów.

Odpust: Niepokalanego Poczęcia NMP – 8 grudnia, Św. Marii Magdaleny – 22 lipca, Wniebowzięcia NMP -15 sierpnia

Księgi parafialne: od 1866 r.