15 marca obchodziliśmy Jubileusz Parafialnych Rad Duszpasterskich, Parafialnych Rad Ekonomicznych, Parafialnych Zespołów Caritas oraz pracowników kościelnych, w tym organistów, kościelnych i gospodyń.
W Konkatedrze św. Aleksandra w Suwałkach, jednym z trzech miejsc obchodów, spotkanie rozpoczęło się od Adoracji Najświętszego Sakramentu. Następnie ks. prał. Jarema Sykulski wygłosił konferencję, połączoną ze świadectwami osób zaangażowanych w życie swoich parafii.
Dziekan suwalskiego dekanatu św. Benedykta i Romualda zaczął swoje wystąpienie od przywołania sytuacji, której był świadkiem podczas Dnia Skupienia dla kapłanów: „Jeden z księży podzielił się swoim świadectwem o księdzu, który, tradycyjnie mówiąc, uczył go religii w czasach szkolnych i to on wystawił mu później opinię do seminarium. Będąc w towarzystwie chciał przedstawić ów katechetę i powiedział: To jest ksiądz, który uczył mnie religii. A katecheta zaprotestował: Księże, proszę tak nie mówić, bo to jest takie niesamowicie oficjalne. Przecież ja was zawsze prosiłem, żebyście mówili w ten sposób: To jest ksiądz, z którym razem uczyliśmy się żyć Ewangelią. Myślę, że to jest najlepsze wprowadzenie w dzisiejszą konferencję, żebyśmy uświadomili sobie, że zarówno my, jako kapłani i wy, jako świeccy, jesteśmy wspólnotą, którą po pierwsze tworzymy, a po drugie jesteśmy w tej wspólnocie odpowiedzialni za głoszenie Dobrej Nowiny, żeby mogła dotrzeć do krańców ziemi”.
Ks. Jarema Sykulski mówił również o zależnościach i relacjach, które łączą parafian z ich proboszczami. Podkreślał, że najważniejsze, co powinni uświadomić sobie świeccy, to fakt, iż księża się zmieniają, a parafianie winni dbać o swoją parafię nieustannie, starając się współpracować i pomagać posługującym kapłanom.
Po konferencji bp Dariusz Zalewski, biskup pomocniczy, odprawił Mszę św. w intencji Parafialnych Rad Duszpasterskich, Parafialnych Rad Ekonomicznych, Parafialnych Zespołów Caritas oraz pracowników kościelnych, w tym organistów, kościelnych i gospodyń oraz wygłosił homilię do zebranych wiernych: „Przybyliśmy tutaj z różnych z różnych parafii i miejscowości. Przywozimy w naszych sercach na pewno wiele radości, bo może nasza parafia pięknie się rozwija, nasze grupy parafialne rozrastają się, organizujemy wiele szlachetnych inicjatyw charytatywnych, które niosą pomoc potrzebującym lub społecznych, które jednoczącą wiernych. Ale pewnie przywozimy i wiele smutków, bo kiedy bacznie obserwujemy to wszystko, co dzieje się wokół nas, zarówno na świecie, jak i w naszej Ojczyźnie, w Kościele, niejednokrotnie i w parafii, w społeczeństwie i między nami, słusznie w naszych sercach może budzić się pogłębiający lęk i niepokój oraz coraz większe poczucie beznadziei”.
Bp Dariusz zauważył, że we wszystkich życiowych trudnościach pomaga nam czas Roku Świętego, pod hasłem „Pielgrzymi Nadziei”: „Wszyscy jesteśmy pielgrzymami, bo ciągle jesteśmy w drodze do nieba, nasze całe życie to nieustanne wędrowanie po różnych drogach życia, realizując nasze powołania kapłańskie, zakonne, rodzinne i społeczne, wszelkie zadania, po to, aby dostać się do nieba. Ale skąd nadzieja? Świat, o czym wspomnieliśmy na początku, daje lęk i beznadzieję. Źródłem naszej nadziei musi być Chrystus. Człowiek żyjący blisko Boga ma w sobie niezwykłą siłę, moc do pokonywania trudności”.
Biskup pomocniczy Diecezji Ełckiej nawiązał również do liturgii słowa: „Słyszeliśmy w dzisiejszym I czytaniu bardzo przejmujące słowa Mojżesza, które skierował do ludu w imieniu Boga: Dziś uzyskałeś od Pana oświadczenie, iż będzie dla ciebie Bogiem, o ile ty będziesz chodził Jego drogami, przestrzegał Jego praw, poleceń i nakazów oraz słuchał Jego głosu. A Pan uzyskał to, że ty będziesz, jak ci zapowiedział, ludem stanowiącym szczególną Jego własność, i będziesz przestrzegał Jego wszystkich poleceń. On cię wtedy wywyższy we czci, sławie i wspaniałości ponad wszystkie narody. Damy sobie radę z konfliktami, nastanie pokój, pojawią się powołania, parafia będzie się rozwijała, bo Bóg jest z nami. Symbolem nadziei jest kotwica. Naszą kotwicą jest Jezus”.
„Jesteście radnymi parafialnymi, członkami Parafialnych Zespołów Caritas, czy też pracownikami kościelnymi, szczególnie wybranymi przed proboszcza lub przez parafian. Mówiono w średniowieczu noblesse oblige, czyli szlachectwo zobowiązuje. Inni patrzą na Was i mówią: no tak, to radny parafialny, organista czy kościelny to wspaniały człowiek, wybrany, aby służyć. A może jesteśmy – o zgrozo – powodem zgorszenia i mówią: modli się pod figurą, a diabła ma za skórą, w niedziele ręce do modlitwy składa, a w tygodniu cię obgada. Jako tak szczególnie wybrani nie możemy pozwolić sobie na byle jakość, ale piękne życie wiarą, bo inni będą nas podpatrywali zza firanek swoich domów” podkreślił bp Dariusz, zauważając, że posługa blisko swojej parafii, Kościoła, nie kończy się w momencie, w którym opuszczamy jej mury.
Na zakończenie bp Zalewski zaznaczył, że siłę i wytrwałość w byciu „Pielgrzymami Nadziei” wierni powinni czerpać przede wszystkim z Jezusa Eucharystycznego: „Przeżywamy Kongres Eucharystyczny w naszej diecezji. Weszliśmy już w drugi etap tego Kongresu, który ma aspekt bardziej ewangelizacyjny, a więc skierowany na zewnątrz, na dawanie świadectwa. Komu powinienem dać świadectwo? Kogo mam rozpalić swoją nadzieją pokładaną w Bogu? Wszystkim bez wyjątku. Muszę być świadkiem wiary wobec tych, którzy już wierzą, którzy też są blisko Boga i wraz ze mną idą drogą wiary. Dlaczego? Bo mam ich umocnić, wesprzeć na drodze wiary. Skąd jednak wziąć ku temu wszystkiemu siłę? Być nieustannie pielgrzymem nadziei, który trzyma się jak zbawiennej kotwicy Boga, a potem niesie go światu niczym pochodnia nadziei. Patrząc na Was, widzę w Was pielgrzymów nadziei. Przyjechaliśmy z tylu różnych miejsc jak pielgrzymi. Ale gromadzi nas tutaj wiara w Boga i miłość do Kościoła. Ale widzę w Was także pochodnie nadziei, czyli świadków wiary w codzienności. Bądźcie tym światłem na drodze wiary”.
Po zakończeniu Mszy św., Parafialna Rada Duszpasterska, parafii pw. św. Aleksandra w Suwałkach, na czele z ks. proboszczem kan. dr. Antonim Skowrońskim, zaprosili gości na poczęstunek, zachęcając do dzielenia się swoimi przeżyciami i świadectwami z posługi na rzecz parafii i Kościoła.
