W Niedzielę Chrztu Pańskiego, 12 stycznia, bp Jerzy Mazur, biskup ełcki, uroczyście włączył trzy kobiety do grona Dziewic Konsekrowanych, a dwóm wdowom udzielił szczególnego błogosławieństwa. Jest to szczególny obrzęd, w którym kobiety decydują się trwać w czystości do końca życia, poświęcając się służbie Bogu i Kościołowi.
Zwyczaj ten wywodzi się z pierwotnego Kościoła i doprowadził do powstania uroczystego obrzędu, przez który dziewica staje się osobą poświęconą, wielkim znakiem miłości Kościoła do Chrystusa i eschatologicznym obrazem niebieskiej Oblubienicy i przyszłego życia. Przez ten obrzęd Kościół wyraża swą miłość do dziewictwa oraz błaga w nim Boga o łask dla dziewic i o zstąpienie na nie Ducha Świętego. Dziewice poświęcone Bogu z natchnienia Ducha Świętego ślubują czystość, aby bardziej kochać Chrystusa i lepiej służyć bliźnim.
Pobłogosławiona wdowa jest osobą wybraną przez Boga, z Jego hojnej miłości i dla objawienia tej miłości w świecie, przez co otrzymuje właściwą sobie misję. Z tego powodu wdowę uważa się za dar dany Kościołowi i światu. Przez nią w jeszcze pełniejszym świetle ukazuje się ludziom rzeczywistość Kościoła, jako ludu pielgrzymującego ku Chrystusowi Chwalebnemu. Stan wdów pobłogosławionych jest jedną z form życia konsekrowanego, którego różnorodność Kościół przyrównuje do drzewa o wielu gałęziach, tkwiącego korzeniami w Ewangelii i przynoszącego obfite owoce. Szczególną troską winny otaczać ludzi chorych i w podeszłym wieku, przychodząc im z pomocą.
W homilii wygłoszonej przez bp. Jerzego Mazura, nawiązał on do liturgii słowa oraz uroczystości Chrztu Pańskiego: „W dzisiejszą niedzielę liturgia słowa prowadzi nas nad Jordan. Tam, św. Jan Chrzciciel wypełniał swoją misję, wzywając do nawrócenia i udzielał chrztu nawrócenia dla odpuszczenia grzechów. […] Nad Jordan przyszedł także Jezus, pomimo że nie miał grzechów, ale wziął grzechy nasze na siebie. W tym czasie, gdy się modlił otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił na Niego. […] Chrzest Chrystusa był publiczną inauguracją Jego zbawczej misji. Uroczystość Chrztu Pańskiego jest wspaniałą okazją, by zastanowić się nad własnym chrztem. Zadajmy sobie pytanie: czym dla mnie jest chrzest? Chrzest Święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego – bramą życia w duchu i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu pierworodnego i odrodzeni, jako Synowie Boży – stajemy się uczniami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni w Kościół i stajemy się uczestnikami jego posłania. To są słowa z Katechizmu Kościoła Katolickiego. Chrzest święty otrzymaliśmy za sprawą wiary rodziców i księdza, który nas ochrzcił. Warto od czasu do czasu uklęknąć przy chrzcielnicy, przy której to się dokonało. Czy znamy datę naszego chrztu? Także i dzisiaj w czasie modlitwy Anioł Pański Papież Franciszek zadał to pytanie: Czy znamy datę naszego chrztu? Jeśli nie, należy zrobić wszystko, aby ją poznać. Przez ten sakrament staliśmy się dziećmi bożymi, zostaliśmy włączeni w życie Kościoła wspólnoty ochrzczonych, którzy wierzą w Jezusa i są gotowi uczynić Jego życie zasadą swojego życia. Rozpoczęliśmy pielgrzymowanie do świętości. Staliśmy się uczniami i misjonarzami, uczennicami i misjonarkami. Chrzest stanowi stały związek z Bogiem Ojcem. Jako Jego dzieci z Jezusem, jako członkowie Jego ciała, z Duchem Świętym, jako Jego świątynią. Dlatego otrzymaliśmy chrzest w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Chrzest jest wielkim darem, a także i zobowiązaniem. Stanie się dzieckiem bożym na chrzcie zobowiązuje nas do życia podobnego do Chrystusa, a więc do życia dla Boga i dla innych ludzi. Jako ludzie ochrzczeni winniśmy żyć Chrztem Świętym. […]”
Bp Mazur wyjaśniał, skąd pochodzi zwyczaj konsekracji: „Niesiemy nową nadzieję, bo chrzest daje nam nową nadzieję. Nadzieję podążania drogą zbawienia przez całe życie, a tej nadziei nic i nikt nie może zgasić, bo nadzieja nie zawodzi. Zapamiętajcie to dobrze: Nadzieja w Panu nigdy nie zawodzi! Dla ochrzczonego miarą życia stał się Jezus Chrystus, a sakrament chrztu stawia przed nami zadanie przyjęcia tego, co Jezus nam nakazuje, a do czego nas powołuje. Dzisiaj będziemy świadkami konsekracji dziewic i błogosławieństwa wdów. Ta konsekracja i błogosławieństwo ma początek w konsekracji chrzcielnej. Każde powołanie jest budowane na chrzcie. Ta konsekracja i błogosławieństwo wdów w szczególnym czasie, w Roku Jubileuszowym, w Roku Nadziei i w czasie trwania Kongresu Eucharystycznego naszej diecezji. Dziewictwo konsekrowane nie jest czymś nowym, ale jest najstarszą, wywodzącą się z pierwszych wieków chrześcijaństwa formą życia konsekrowanego w Kościele. Konsekracji udzielano wtedy dziewicom żyjącym w świecie. Z biegiem lat całkowicie tego zaprzestano. Dopiero po ośmiu wiekach Sobór Watykański II dał ponownie możliwość udzielania konsekracji dziewicom żyjącym w świecie. Św. Jan Paweł II pisał: Dziewice konsekrowane przez biskupa łączą się szczególną więzią z Kościołem lokalnym, któremu służą z poświęceniem, chociaż pozostają w świecie. Żyjąc osobno lub wespół z innymi są szczególnym, eschatologicznym wizerunkiem niebiańskiej Oblubienicy, w którym Kościół zazna pełni miłości do Chrystusa Oblubieńca”
„Ta konsekracja i błogosławieństwo odbywa się w Roku Jubileuszowym. Dziś wspólnota Dziewic Konsekrowanych i Błogosławionych Wdów Kościoła Ełckiego powiększy się o kolejne niewiasty, które swoje życie pragną oddać Bogu poprzez konsekrację i zachowanie dozgonnej czystości i miłości do Jezusa i Kościoła. Po pewnym przygotowaniu zdecydowały się konsekrować w dziewictwie i czystości dla Jezusa. Pójść Jego drogą i naśladować Go z bliska, aby w ten sposób być znakiem Jego obecności w świecie. Słowo „konsekrować” wskazuje na akt, który wiąże ściślej z Bogiem i sprawia, że osoba staje się do dyspozycji Pana Boga. Być osobą konsekrowaną, to w mocy Ducha Świętego rozpoznawanie i wypełnianie woli Bożej. To oddawanie czci i chwały Bogu oraz ukazywanie Jego obecności w świecie” kontynuował bp Jerzy w homilii.
Bp Mazur skierował również słowa do kobiet, które za chwilę miały zostać włączone do grona Dziewic Konsekrowanych i Wdów Błogosławionych: „Pragniecie żyć w relacji osobowej z Chrystusem, jako dziewice konsekrowane i jako wdowy błogosławione, a to znaczy: uczenie się żyć jak On. Naśladowanie Chrystusa. To życie w potrójnej perspektywie Jego życia: czystości, posłuszeństwa i ubóstwa. Niech Eucharystia, adoracja, liturgia godzin, medytacja Bożego Słowa stanie się centrum Waszego życia. Bądźcie kobietami, które potrafią jak Maryja uczynić dar z siebie i wypowiedzieć słowa: Oto ja, służebnica pańska. Niech mi się stanie według Twego Słowa. Niech wasza posługa odznacza się wymiarem misyjnym na wzór Maryi, która do was będzie mówić: Czyńcie wszystko, co mój Syn wam powie. A Jezus ciągle powtarza: Idź i głoś. Idź i służ. Idź i pomagaj. Idź i bądź moim świadkiem w mocy Ducha Świętego. Służcie Bogu i ludziom, a na tej drodze naśladujcie św. Jana Chrzciciela w pokorze, który umniejszał się po to, by Chrystus mógł wzrastać”.
Kaznodzieja podkreślił, że jest to zarówno trudny do zrozumienia dla innych, jak i niesamowicie ważny dla kobiet wybór: „Moi drodzy, powołanie do życia w dziewictwie konsekrowanym i wdowieństwie błogosławionym jest wyjątkowym darem Boga w Chrystusie dla dzisiejszego świata i Kościoła. Chociaż dzisiejszy zlaicyzowany świat ma trudności ze zrozumieniem waszej decyzji, konsekracji i błogosławieństwa, to pamiętajcie, że Chrystus powołując nas do takiej formy życia, do realizowania powołania do świętości na tej drodze życia, was potrzebuje. Potrzebuje was, byście trwały na modlitwie, która jest sercem misji Kościoła. Przychodźcie zawsze do Chrystusa, dzielcie z nim radości i smutki, powodzenia i lęki. U Niego szukajcie rady, pociechy i siły. Jedynie mocą Chrystusa wasze słowa staną się słowami nawrócenia, wasza służba stanie się zrozumiana dla innych. Potrzebuje was Chrystus, byście ukazywały słowem i świadectwem życia miłość Boga do człowieka, której jedynym źródłem jest Jezus Chrystus. Potrzebuje was Chrystus, byście pokazały światu, że jest to wybór, który daje pełnię szczęścia i radości, a szczęście i radość są konsekwencją zjednoczenia z Chrystusem. Potrzebuje was Chrystus, byście były znakiem nadziei, pielgrzymami nadziei, bo człowiek, żeby żyć, potrzebuje nadziei. Starajcie się być tym znakiem nadziei dla innych”.
„W tym tak ważnym dniu dla was otaczamy was modlitwą i życzymy: bądźcie znakami nadziei, bądźcie świętymi, bo tylko święci budują Kościół Chrystusowy. Bo tylko święci byli, są i będą źródłem i początkiem odnowy Kościoła” – zakończył bp Mazur.
Obrzęd konsekracji dziewic obejmował m.in. odmówienie Litanii do Wszystkich Świętych, podczas której przyszłe Dziewice Konsekrowane leżały krzyżem przed ołtarzem, przysięgę życia w czystości do końca życia, a także otrzymanie Biblii oraz obrączki na znak związania swojego życia z Chrystusem. Obrzęd błogosławieństwa wdów obejmował również przekazanie im Biblii oraz krzyża.
Zarówno Dziewice, jak i Wdowy chrześcijańskie, zgodnie ze swym stanem i otrzymanymi charyzmatami powinny oddawać siępokucie, dziełom miłosierdzia, apostolstwu i gorliwej modlitwie. Zaleca się usilnie, aby dla lepszego spełnienia obowiązku te wybrane osoby odmawiały codziennie modlitwy, takie jak Liturgia Godzin, a zwłaszcza Jutrznię i Nieszpory. W ten sposób, łącząc swój głos z głosem Chrystusa, Najwyższego Kapłana oraz Kościoła świętego, będą nieustannie wielbić Ojca Niebieskiego i wypraszać zbawienie świata. Podejmowane przez nie dzieła przyczynią się do pogłębienia ich własnego życia duchownego i pociągną innych ludzi do pełnienia woli Bożej.
Otaczajmy z miłością te wybrane osoby, wspierajmy je swoją modlitwą i zawsze przychodźmy im z pomocą, kiedy będą jej potrzebowały. Niech w codziennym życiu doświadczają, że są we wspólnocie miłujących się ludzi, aż nasz Pan i Zbawiciel, któremu w nowy sposób oddają swoje życie, zaprowadzi je do Królestwa. Tam spotkamy tych, którzy nas poprzedzili w drodze i wraz z całą wspólnotą zbawionych będziemy na wieki wysławiać miłosierdzie Ojca.
