Od wtorku 21 września w gołdapskiej konkatedrze pw. Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła jest możliwość adoracji Jezusa Eucharystycznego w Monstrancji z Medjugorje. Monstrancja będzie w Gołdapi do środy 29 września a docelowo zostanie wkomponowana w Ołtarz Adoracji w Medjugorje. Bp Adrian Galbas. Biskup pomocniczy diecezji ełckiej przewodniczył Mszy św. w gołdapskiej konkatedrze pw. NMP Matki Kościoła rozpoczynającej peregrynację Monstrancji z Medjugorie w Gołdapi.
„Cieszę się, że ta piękna monstrancja zawitała na północny kres naszej Ojczyzny, do konkatedry w Gołdapi. Nie chciałbym jednak, aby był tu jedynie kilkudniowy adoracyjny event. Przeciwnie: mam nadzieję, że na stałe wprowadzimy w naszą praktykę duchową adorację eucharystyczną” – mówił bp Galbas w czasie homilii i dodał – „Za parę dni nie będzie już tu tej pięknej monstrancji, ale ostatecznie nie w monstrancji siła i nie w monstrancji piękno. Siła i piękno jest w Tym, którego monstrancja demonstruje – czyli w Najświętszym Ciele Chrystusa. On jest naszym pokojem. W Nim są nasze źródła, jak mówi piękny Psalm 87”. Wspominając niedawny Kongres Eucharystyczny w Budapeszcie bp Galbas podkreślił, że „do końca życia nie zapomnę wielotysięcznej i wielonarodowej procesji, która szła przez to piękne miasto. Tamtego wieczoru oprócz Dunaju przecięła je jeszcze jedna rzeka: rzeka wiernych i rzeka wiary, która swoje źródło czerpie w Najświętszym Sercu Boga, obecnym i ukazanym w konsekrowanej hostii”.
Odnosząc się do Ewangelii z dnia, biskup pomocniczy tłumaczył, że Adoracja Najświętszego Sakramentu za każdym razem, gdy ją podejmujemy pomaga nam też doświadczyć miłosierdzia Boga. – „Jesteśmy jak celnik Mateusz, do którego domu przychodzi Chrystus Pan i który mówi: pójdź za Mną. Ja ciebie chcę. Tak, twoje życie jest czasem bardzo zaniedbane, ale Ja cię chcę. Tylko pójdź za Mną. Nie czekaj, aż w każdym szczególe będziesz zadbany i uporządkowany, bo może to nigdy nie nastąpi. Pójdź za Mną teraz(…)” – mówił duchowny.
Tłumacząc, że „nie wystarczy tylko wyjąć z tabernakulum hostię, postawić ją w monstrancji i wiernych świeckich zaprosić, by adorowali Pana”, bp Adrian Glbas zachęcał kapłanów do podjęcia stałej praktyki adoracji. Podkreślił, że „nie sztuką jest „zrobić wystawienie”. Sztuką jest przyjść i być”.
„Jak wierni świeccy mają uwierzyć w moc adoracji, jeśli nie widzą nas, klęczących przed Panem? I skąd my mamy mieć siły by sprostać trudom kapłańskiego życia, jeśli nie czerpiemy ich od Niego?” – pytał duchowny, a za Orygenesem powtórzył: „arrogantia et superbia (…) są typowymi wadami duchownych, którzy sami nie stosują w swym życiu tego, czego nauczają zgodnie ze sprawiedliwością ewangelii. Często ludzie niepozorni i nieuczeni dochodzą do doskonałości, której brak biskupom i kapłanom. Iluż już takich ludzi spotkałem w życiu: niepozornych i nieuczonych, którzy są wielkimi przyjaciółmi Boga, osiągnęli wysoki stopień doskonałości, ponieważ dużo czasu spędzili i spędzają na adoracji Pana, przywracając Jego prymat w świecie”.
Bp Galbas zwrócił uwagę na potrzebę nawrócenia serca i to „każdego jednego kto Kościół tworzy, począwszy od nas, biskupów, poprzez księży, osoby zakonne, aż po każdego wiernego świeckiego”. – „Inaczej nie będziemy zdolni, by budować więź jedności, o której mówi dzisiaj św. Paweł. Przeciwnie: będzie coraz więcej i coraz bardziej gorszących podziałów i to wewnątrz samego Kościoła katolickiego, a nawet wewnątrz Kościoła katolickiego w Polsce. Zamiast pokory, będzie buta, zamiast cichości, hałaśliwe przekrzykiwanie jeden drugiego, zamiast cierpliwości, raptowność, zamiast braterskiego znoszenia siebie w miłości, skłonność, by w drugim, który się ze mną nie zgadza, widzieć przeciwnika, a nawet wroga. Kościół przeżywa dziś swoje trudne godziny, lecz jego odnowa nie nastąpi tylko, ani nawet przede wszystkim poprzez dyskusje i debaty, ani przez reformę struktur, czy stylu duszpasterskiego, choć to wszystko jest ważne” – przestrzegał biskup pomocniczy i dodał, że „jeśli w Kościele w Polsce podzielił nas już sposób przyjmowania komunii świętej, a za chwilę – wygląda na to – podzieli nas też synod, choć z definicji ma on być „wspólną drogą”, to znaczy, że chyba nie jest z nami najlepiej”.
Bp Galbas tłumaczył, że człowiek jednak sam z siebie się nie nawróci, gdyż szybko by się zniechęcił, popadł w zgorzknienie i odstąpił od podjętej drogi, „dlatego tak ważne jest stałe otwieranie się na obecność i na działanie Pana. Dlatego tak ważna jest adoracja. Adoracja to obecność. Chrystus w konsekrowanej hostii jest obecny i my – adorując tę hostię – jesteśmy obecni. Niczym Maryja i Jan stajemy pod krzyżem Pana, czerpiąc siłę z Jego błogosławionej ofiary (…)”.
„Kościół, który adoruje Chrystusa jest silniejszy! Człowiek, który adoruje Chrystusa jest silniejszy!” – wołał hierarcha i podkreslił, że „Adorując Pana, w tajemniczy sposób, którego nie rozumiemy, nasze ludzkie, małe i kruche możliwości zostają wzbogacone o niekończone możliwości Chrystusa, to wszystko co jest przyrodzone, zostaje wzmocnione o to, co nadprzyrodzone, doświadczamy cudownego rozmnożenia wiary, nadziei i miłości. I cudownego rozmnożenia czasu. Tyle człowiek ma do zrobienia, sprawa goni sprawę, termin, goni termin, ale idzie na adorację. Z ludzkiego punktu widzenia to ewidentna strata, zmarnowanie czasu. Na adoracji nic nie czuje, cały czas myśli o sprawach, które ma do załatwienia, nie opuszcza go poczucie marnotrawstwa i bezsensu. Gdy jednak po modlitwie wraca do swoich niecierpiących zwłoki spraw, okazuje się, że da się je załatwić lepiej, skuteczniej, mądrzej i jeszcze zostaje czas na odpoczynek(…)”.
Mieszkańcy parafii pw. NMP Matki kościoła w Gołdapi do peregrynacji Monstrancji z Medjugorje przygotowywali się przede wszystkim poprzez modlitwę.
„W Gołdapi wśród mieszkańców jest pragnienie adorowania Pana Jezusa. W naszej parafii raz w miesiącu odbywają się nocne adoracje, są wieczory uwielbienia, a także adoracja w pierwsze piątki. W sąsiedniej parafii adoracja jest w każdy czwartek. Rodzi się też pomysł utworzenia kaplicy, właśnie tej gwiazdy na płaszczu Maryi” – mówi w rozmowie z KAI ks. kan. Tomasz Lalak, proboszcz parafii kokatedralnej i zaprasza do udziału w adoracjach w najbliższym czasie: „Mieszkamy blisko granicy z Rosją. Modlimy się o pokój, ale przede wszystkim modlimy się, żeby był pokój w sercach wszystkich mieszkańców. Maryja jest patronką naszej parafii, dokładnie jest Matką Kościoła. A monstrancja jeszcze bardziej ukazuje nam, że do Jezusa idzie się przez Maryję, bo Ona jest Jego Matką i naszą Matką”.
W konkatedrze gołdapskiej monstrancja zatrzymała się w drodze do Medjugorje. Tam monstrancja „Królowej Pokoju” zostanie wkomponowana w ołtarz w kaplicy wieczystej adoracji.
Medjugorje Monstrancja została wykonana w gdańskiej pracowni Mariusza Drapikowskiego. Do jej wykonania użytych zostało dwanaście meteorytów, które symbolizują wieniec z „gwiazd dwunastu”. Monstrancja o wysokości 1,5 metra, swym wyglądem i konstrukcją nawiązuje do nadprzyrodzonego wizerunku Maryi, która w swym sercu nosi Chrystusa, swojego syna. Swoją symbolikę mają również barwy kamieni, których użyto do powstania Monstrancji.
Medjugorje to Międzynarodowe Centrum Modlitwy o Pokój zlokalizowane w nękanym nieustannymi wojnami i konfliktami kraju położonym na Półwyspie Bałkańskim. To miejsce modlitwy i nawrócenia tysięcy osób. Bośnia i Hercegowina i oczywiście Medjugorje, to trzecie miejsce w maryjnej koronie. Przekazanie Monstrancji, jako wotum dziękczynne w imieniu pielgrzymów z całego świata miało miejsce 22 czerwca 2011 r. w tamtejszym kościele pw. św. Jakuba.
Na całym świecie ma być 12 takich ołtarzy, przed którymi będzie trwała wieczysta adoracja w intencji pokoju. Wykonują je polscy artyści. Liczba 12 nawiązuje do 12 gwiazd w koronie Maryi. Dotychczas powstało osiem takich miejsc. Wśród tych miejsc są m.in. sanktuarium w Kibeho w Rwandzie, gdzie ćwierć wieku temu doszło do ludobójstwa, słynna Grota Mleczna w Betlejem, Namyang w Korei Południowej, Oziornoje w Kazachstanie czy polski Niepokalanów.
rr
fot. p. Adam Mikielski
