Znaczenie małych grup religijnych w Parafii
Aktualnie wierzący człowiek poszukuje grup o pewnej intymności i wewnętrznej więzi, które pozwoliłyby mu wyrazić siebie z całą szczerością, w których dokonywałaby się wymiana i współudział. Uważa się, że Kościół w przeszłości kładł zbyt mały akcent na umożliwienie wiernym odnalezienia swojej chrześcijańskiej tożsamości. Efektem tego stanu rzeczy było doprowadzenie do kryzysu identyfikacji z Kościołem i powstania w wielu krajach problemu dystansowania się od instytucji kościelnych. Szybkie tempo życia i zmian gospodarczych wywołuje ostry stan kryzysu związanego z tożsamością katolika wobec przemian współczesnego świata. Przemiany te obejmuj ą dążenie do wolności, obok której istnieje coraz więcej nowych form niewoli społecznej i psychologicznej; dążenie do solidarności i
wzrostu poczucia jedności, przy ciągle jeszcze istniejących głębokich przedziałach klasowych, społecznych, politycznych, rasowych, kulturowych, które prowadzą do wybuchów nienawiści; dążenie do zachowania istnienia, a nawet przedłużania życia, przy jednoczesnym zagrożeniu totalną zagładą. Człowiek także nie zawsze potrafi odnaleźć oparcie w wielkiej wspólnocie religijnej, ponieważ cechą wielkich wspólnot jest anonimowość życia ich członków, często marginesowe znaczenie liturgii, przerost instytucjonalizmu nad osobistymi kontaktami z ludźmi oraz brak związku duszpasterstwa z codziennym życiem wiernych. Natomiast małe grupy religijne stanowią szansę dla samorealizacji osobowej jej członków. Dają one także możliwość wzmocnienia poczucia przynależności wielu katolików do Kościoła, umocnienia ich więzi z instytucjami kościelnymi, a także intensyfikacji życia religijnego. W małej grupie religijnej możliwa jest wymiana przekonań i doświadczeń. Ona kształtuje też światopogląd i postawę
człowieka. Powstaje tutaj klimat bliskości, przyjaźni i wzajemnego zaufania.
Wzajemna wymiana doświadczeń prowadzi do głębszego wchodzenia w problemy wiary.
Odczytanie wybranego fragmentu adhortacji: Evangelii Gaudium
Odważmy się trochę bardziej przejąć inicjatywę! W wyniku tego Kościół potrafi «włączyć się». Jezus umył nogi swoim uczniom. Pan angażuje się i swoich uczniów, klękając przed innymi, aby ich obmyć. Ale zaraz potem mówi uczniom: «będziecie błogosławieni, gdy według tego czynić będziecie» (J 13, 17). Wspólnota ewangelizacyjna przez dzieła i gesty wkracza w codzienne życie innych, skraca dystans, uniża się aż do upokorzenia, jeśli to jest konieczne, i przyjmuje ludzkie życie, dotykając cierpiącego ciała Chrystusa w ludzie.
Wspólnota ewangelizacyjna staje się zatem gotowa, by «towarzyszyć». Towarzyszy ludzkości we wszystkich jej doświadczeniach, także tych dotkliwych, nierzadko długotrwałych. Wie, co znaczy długo czekać, i zna wytrwałość apostolską. Ewangelizacja wymaga cierpliwości i uwzględniania ograniczeń. Wierność wobec daru Pana w głoszeniu Dobrej Nowiny przynosi owoce. Wspólnota ewangelizacyjna zwraca zawsze uwagę na owoce, ponieważ Pan chce ją mieć płodną. Troszczy się o ziarno i nie traci spokoju z powodu kąkolu. Siewca, widząc wyrastający kąkol pośród ziarna, nie reaguje, lamentując i wszczynając alarm. Znajduje sposób, aby Słowo wcieliło się w konkretnej sytuacji i wydało owoce nowego życia, chociaż pozornie wyglądają na niedoskonałe lub niedokończone.
Uczeń jest zdolny ofiarować całe życie i ryzykować nim aż po męczeństwo jako świadectwo Jezusa Chrystusa, ale jego marzeniem nie jest przysporzyć sobie nieprzyjaciół, ale raczej to, aby Słowo było przyjmowane i ukazało swą wyzwalającą i odnawiającą moc.
W ramach dyskusji odpowiedzi na pytania:
Jak my dzisiaj powinniśmy/możemy włączyć się w dzieło ewangelizacyjne Kościoła (Jak to praktycznie może wyglądać w parafii?)
Co oznacza pojęcie „Kościół (wspólnota) towarzyszący człowiekowi”?
(Jak to wygląda w praktyce?)
Na kim spoczywa obowiązek ofiarowania?
Jak wygląda przygotowanie do stacji dziecięcej Kongresu (27.05.2023 – Studzieniczna), stacji młodzieżowej i dorosłych (17.06.2023 – Ełk)?
W jaki sposób widzimy w naszej parafii zaangażowanie poszczególnych grup i wspólnot w stację parafialną Kongresu (18.06.2023)?
Ks. Karol Sokołowski
Diecezjalny Moderator wspólnot i ruchów kościelnych
Konspekt na spotkanie Parafialnej Rady Duszpasterskiej – kwiecień (1)Konspekt na spotkanie Parafialnej Rady Duszpasterskiej – kwiecień (1) – do pobrania