I. Przeżywamy Rok Jubileuszowy Diecezji Ełckiej. Warto także i dzisiaj sięgnąć do wydarzeń, które miały miejsce 30 lat temu. Dzień 25 marca 1992 roku, był szczególnym dniem dla Kościoła w Polsce. W Uroczystość Zwiastowania Pańskiego św. Jan Paweł II bullą Totus Tuus Poloniae populus dokonał reorganizacji struktur administracyjnych Kościoła w Polsce. Powstało wtedy 13 nowych diecezji, 8 zostało podniesionych do rangi archidiecezji. Jedną z nowo utworzonych diecezji jest diecezja ełcka.
Celem utworzenia nowych struktur kościelnych było jak napisał św. Jan Paweł II: „aby łatwiej było gromadzić lud Boży przy ołtarzu, ucząc go przy stole Słowa i przy stole Chleba radykalnego oddania się Miłości, Jezusowi Chrystusowi”. Natomiast Biskupi Polscy w Liście pasterskim w 1992 roku stwierdzili: „Jesteśmy przekonani, że nowy administracyjny kształt diecezji w Polsce będzie skutecznym narzędziem nowej ewangelizacji i duchowego odrodzenia religijno – moralnego Narodu na progu trzeciego tysiąclecia”. To było wytyczenie kierunku działalności Kościoła w Polsce w tym Kościoła ełckiego.
Ten Jubileusz przeżywamy w czasie naznaczonym cierpieniami i wyzwaniami spowodowanymi przez pandemię Covid-19 oraz wojny w Ukrainie. Wielu ludzi ochrzczonych nadal żyje w strachu i lęku kowidowym. Także zagrożony jest pokój w naszej Ojczyźnie i Europie oraz głód na świecie.
Przeżywanie tego jubileuszu przypadło w czasie trwania Synodu: „Ku Kościołowi synodalnemu: komunio, uczestnictwo, misja”. Zachęcani jesteśmy by wsłuchiwać się w głos Ducha Świętego, co mówi do mnie, do drugiego człowieka, do Kościoła. Co Duch Święty ma dziś do powiedzenia Kościołowi ełckiemu poprzez głos Ludu Bożego.
II. Rok Jubileuszowy jest dobrym czasem, by popatrzeć w przeszłość, wyrazić wdzięczność Bogu i ludziom, a także zrobić sobie rachunek sumienia i odpowiedzieć na pytania czy wszystko się udało, czy na te wyzwania, które stały i stoją przed naszym Kościołem odpowiadaliśmy i odpowiadamy pozytywnie oraz z wielkim zapałem, by wypełniać we wszystkim wole Bożą?
Patrząc w teraźniejszość z zapałem i pasją oraz w przyszłość z nadzieją stawiamy sobie pytanie: co należy poprawić albo zmienić, czy ulepszyć na drodze do zbawienia, do Królestwa Bożego i pomocy innym na tej drodze? Co czynić, by móc dalej trwać na modlitwie w zjednoczeniu z Bogiem oraz prowadzić w duchu nowej ewangelizacji skuteczną pracę duszpasterską, ewangelizacyjną, katechetyczną, charytatywną, socjalną, misyjną, formacyjną kolejnych pokoleń kapłanów, seminarzystów, osób życia konsekrowanego oraz wiernych świeckich?
Patrząc w przyszłość z nadzieją pragnę zawołać słowami prefacji dodając sobie i wam odwagi: „Sursum corda”, „W górę serca”.
Niech ten Rok Jubileuszowy umocni nas w dziele nowej ewangelizacji oraz wyzwoli nowy zapał i entuzjazm w głoszeniu Ewangelii i dawaniu świadectwa o Jezusie Chrystusie zmartwychwstałym.
III. Najważniejsze wyzwania stojące przed naszym Kościołem Ełckim.
1. Jednym z najważniejszych wyzwań dla naszego Kościoła Ełckiego to trwanie w komunii z Bogiem, to zjednoczenie z Bogiem. Kościół ełcki winien zatem wsłuchiwać się w głos Ducha Świętego i szukać odpowiedzi na pytanie: jak pomóc duchownym i wiernym świeckim w odnowieniu relacji z Chrystusem. To jest wielka misja dla duszpasterzy, wszystkich ochrzczonych, rodzin, które jako Kościoły domowe przekazują wiarę i razem trwają na modlitwie. To ożywienie miłości do Eucharystii, uczestniczenie we Mszach św., a także na adoracji Najświętszego Sakramentu. Tak jak św. Jan Paweł II mówił: „przyszłość ewangelizacji w dużej mierze zależy od Kościoła domowego” (FC 52).
2. Ewangelizacja jest zasadniczym imperatywem dla Kościoła Ełckiego. Zachęcam wiernych Kościoła ełckiego słowami papieża Franciszka do „rozpoczęcia nowego etapu ewangelizacji, do „misji pełnej zapału i dynamizmu, naznaczonej ewangeliczną radością” (EG 17). Ten nowy etap ewangelizacji polega na wyruszeniu w drogę i głoszeniu Ewangelii oraz dawaniu świadectwa,bo to jest najważniejsze zadanie Kościoła.
Odzyskajmy misyjny zapał i umieśćmy nakaz misyjny: „Idźcie i czyńcie uczniami” w centrum działalności pastoralnej, ewangelizacyjnej, katechetycznej, socjalnej, charytatywnej. Tylko wtedy będziemy głosić Jezusa Chrystusa jako jedynego Zbawiciela świata, Jego Ewangelię w środowisku, w którym żyjemy, szczególnie w rodzinie, parafii, szkole, miejscu pracy i przebywania.
3. Prace diecezjalnego etapu Synodu Biskupów: „Ku Kościołowi synodalnemu: komunia, uczestnictwo, misja” wytyczają nam także jasne kierunki. Są nimi: tworzenie lepszych relacji między duchowieństwem a świeckimi; uważniejsze niż dotąd traktowanie głosu laikatu; to wołanie o kapłanów „bardziej świętych” i o świętych wiernych świeckich, to wołanie o świadków Ewangelii; to zwrócenie większej uwagi na rodzinę, młodzież, dzieci. To towarzyszenie osobom z problemami, poszukującymi doświadczenia wiary, skrzywdzonym, żyjącym w związkach niesakramentalnych, uwikłanych w nałogi oraz uchodźcom i niepełnosprawnym.
4. Kościół Ełcki w duchu nowej ewangelizacji winien przyczyniać się do odnowienia parafii, aby stawały się „wspólnotą wspólnot”, wspólnotami misyjnymi, a ich członkowie byli uczniami misjonarzami Jezusa Chrystusa. Zachęcam wiernych do zrzeszania się w różnych wspólnotach, ruchach i stowarzyszeniach kościelnych. One winny być dla nas przede wszystkim szkołami świętości.One też stają się prawdziwymi szkołami ewangelizacji które budzą w nas odwagę i prawdziwą pasję głoszenia Ewangelii w środowiskach, w których żyją i pracują.
Dostrzegam w ruchach kościelnych znak nadziei dla Kościoła ełckiego, a także przejaw nowej wiosny Ducha Świętego.
5. Nadal pozostaje aktualny apel św. Jana Pawła II wypowiedziany w Ełku w 1999 roku o miłosierdzie oraz opiekę nad biednymi w duchu Ewangelii i solidarności społecznej. Ojciec Święty prosił żebyśmy niezatwardzali serc, gdy słyszymy krzyk i wołanie ubogich, żebyśmy tak postępowali, by nikomu nie brakło dachu nad głową i chleba na stole, by nikt nie czuł się samotny, pozostawiony bez opieki.
Owocem tego zaangażowania jest Diecezjalna Caritas, a także Parafialne Zespoły Caritas, Szkolne Koła Caritas, wolontariat i inne grupy charytatywne. W całej tej działalności drogowskazem niech będą uczynki miłosierdzia względem ciała i względem duszy.
6. W Roku Jubileuszowym jednym z głównych wydarzeń był Kongres Różańcowy zachęcający nas do pozytywnej odpowiedzi Maryi, Matce Kościoła, Patronce naszej diecezji, do odmawiania różańca i włączenia się w nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca.
Jest to wielkie wyzwanie dla nas wszystkich. Maryja powiedziała, że jeżeli będziemy się modlić, szczególnie różańcem, czynić pokutę i nawrócimy się, światu zostaną oszczędzone wojny i kataklizmy. Jeśli natomiast ludzkość będzie trwała w zatwardziałości grzechu – czekają ją niewyobrażalne nieszczęścia i wielkie cierpienia.
7. Duszpasterstwo ludzi młodych to wielkie wyzwanie dla duchownych i świeckich. Młodzi są bardzo autentyczni i szczerzy i chcą widzieć w dorosłych szczególnie kapłanach świadków Jezusa Chrystusa. Ludzie młodzi potrzebują naszej bliskości, obecności, towarzyszenia im w chwilach radosnych i trudnych. Młodzi, którzy są w Kościele to wspaniała grupa, zaangażowana w wiele ruchów, stowarzyszeń i grup formacyjnych.
Kościół ełcki winien zrobić dobry rachunek sumienia czy wystarczająco troszczy się o ludzi młodych i czy nasze metody duszpasterskie pomagają im spotkać Chrystusa.
Kościół ełcki ma stawać się „domem i szkołą komunii”. A głoszenie prawdy o obecności Chrystusa w naszym codziennym życiu powinno być naszym programem na kolejne lata, pamiętając, że nasza wiara, która – jak pisze św. Jan Paweł II – w encyklice Redemptoris missio – umacnia się, gdy jest przekazywana (por. 2).
bp Jerzy Mazur, biskup ełcki
Fot.: Remigiusz Makarewicz
