Menu
Menu
Menu
Zaproszenie do udziału w Kongresie Eucharystycznym Diecezji Ełckiej
List Pasterski przed rozpoczęciem Kongresu Eucharystycznego Diecezji Ełckiej
W czasie Wielkiego Postu stajemy przed Jezusem Chrystusem Ukrzyżowanym, by rozważać Jego cierpienie i śmierć na krzyżu. Stojąc pod krzyżem Chrystusa, uczymy się mądrości, która płynie z krzyża i wołamy: „Bądź pozdrowiony, Krzyżu Chrystusa!”. Uczymy się miłości, którą obdarzył nas Bóg, oddając życie za nas.
O tej miłości Boga Ojca do człowieka Jezus Chrystus mówił podczas nocnej rozmowy z Nikodemem, jak słyszeliśmy w Ewangelii: „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3,16). Jest to najpiękniejsze i najbardziej pocieszające stwierdzenie w Piśmie Świętym, bo ukazuje świat, który Bóg stworzył i go kocha, a przede wszystkim miłuje człowieka i pragnie jego zbawienia.
Jezus tak jak Nikodemowi tak dzisiaj nam przekazuje najważniejsze przesłanie: „Kto we Mnie wierzy, nie podlega potępieniu”. Jesteśmy wzywani do wiary w Jezusa Chrystusa, który „do końca nas umiłował” i po zmartwychwstaniu pozostał z nami – szczególnie w Eucharystii pod postacią chleba i wina.
W naszej diecezji przygotowujemy się do Kongresu Eucharystycznego, dlatego pozwólcie, że w tym liście pasterskim wprowadzę Was w jego ideę i cel oraz poproszę o modlitwę i zaangażowanie w wydarzenia kongresowe.
Idea organizowania Kongresów Eucharystycznych zrodziła się we Francji w drugiej połowie XIX wieku jako odpowiedź na trudne czasy po rewolucji francuskiej, a także na wpływy masonerii. Kongresy zrodziły się jako wielkie manifestacje chrześcijan, których celem było umocnienie oraz odnowienie więzi z Chrystusem obecnym w Eucharystii. Katolicy chcieli podkreślić swą obecność w życiu publicznym, gdy religię i chrześcijan z tej przestrzeni zaczęto usuwać.
Pomysł zorganizowania Kongresu Eucharystycznego powstał wśród ludzi świeckich, oczywiście kierowanych przez kapłanów. Pierwszy odbył się w Lille w 1881 roku, zorganizowany przez Emilię Tamisier i jej kierownika duchowego św. Piotra Eymarda, nazwanego „Apostołem Eucharystii”. U podstaw zorganizowania pierwszego i następnych kongresów była wiara, że Eucharystia ma moc odnowienia Kościoła i przemiany świata oraz przekonanie, że Chrystusowi obecnemu w Najświętszym Sakramencie należy oddawać cześć i uwielbienie.
W ostatnich latach także w naszej diecezji zauważamy, jak przetacza się potężny walec dechrystianizacji. Widzimy, jak są ośmieszane wartości chrześcijańskie, ośmieszani ludzie praktykujący swoją wiarę, jak u wielu ochrzczonych osłabła wiara w realną obecność Jezusa Chrystusa w Eucharystii albo całkowicie ją utracili. Ten kryzys jeszcze bardziej uwidocznił się w czasie covidowej pandemii naznaczonej lękiem i zamknięciem, a przez to szukaniem Boga tylko za pośrednictwem środków społecznego przekazu.
Zauważamy również, że praktykowanie wiary poprzez uczestniczenie we Mszach Świętych niedzielnych i w święta zmniejsza się, a także maleje liczba przystępujących do Komunii Świętej. Papież Grzegorz Wielki powiedział: „Wierni od nas odchodzą, a my milczymy”. W diecezji ełckiej nie chcemy milczeć, pragniemy szukać nowych dróg i metod ukazywania miłości Boga do człowieka, zwracać uwagę na Jego obecność wśród nas – szczególnie w Eucharystii. Jezus Chrystus pozostał z nami, by pobudzać do życia w Nim i dla Niego, by umacniać nas do pokonywania wszelkich zagrożeń i trudności.
Eucharystia jest darem miłości i naszym najpiękniejszym skarbem, który odkrywamy, uczestnicząc we Mszy Świętej, adorując Najświętszy Sakrament, czy klęcząc przed tabernakulum. Z wiarą powtarzajmy za św. Janem Marią Vianneyem: „On jest tu”.
Stojąc przed wspomnianymi wyzwaniami i szukając dróg pozytywnej na nie odpowiedzi, a przede wszystkim wsłuchując się w głos Ducha Świętego, pragnę zaprosić wszystkich diecezjan, duchownych i świeckich, a także przybywających na terenie naszej diecezji do eucharystycznej odnowy i ożywienia eucharystycznej żarliwości poprzez Kongres Eucharystyczny.
Uroczysta inauguracja Kongresu Eucharystycznego Diecezji Ełckiej będzie miała miejsca 28 marca, w Wielki Czwartek, w czasie Mszy Krzyżma Świętego w katedrze. Kongres potrwa dwa i pół roku, zakończymy go 4 czerwca 2026 roku w Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. Hasłem Kongresu będą słowa obietnicy Jezusa danej Apostołom i nam przed Wniebowstąpieniem: „JA JESTEM Z WAMI”.
Kongres zostanie podzielony na trzy etapy. Pierwszy etap: od Wielkiego Czwartku do końca roku 2024, drugi etap: cały rok 2025 i trzeci etap: rok 2026 do Uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, czyli do 4 czerwca. W czasie pierwszego etapu będziemy przeżywać wydarzenia kongresowe bardziej na poziomie parafialnym, czyli w parafiach. Kongresowe dni centralne każdego etapu będą od Wigilii Zesłania Ducha Świętego do Uroczystości Bożego Ciała.
Kongres Eucharystyczny jest czasem łaski i szansą dla Kościoła ełckiego – wezwaniem do odnowienia wiary w rzeczywistą obecność Chrystusa w Sakramencie Ołtarza i ożywienia naszych relacji z Bogiem obecnym w Eucharystii. Zapraszam Was, Drodzy Bracia i Siostry, do czynnego w nim udziału. Niech stanie się on wielką wspólną modlitwą duchownych i świeckich, dziękczynieniem za Eucharystię, za szafarzy Eucharystii, wypraszaniem łaski powołania kapłańskiego dla ludzi młodych, szukaniem nowych dróg i sposobów głoszenia Ewangelii, odnową kultu eucharystycznego w parafiach.
Pragniemy, by Eucharystia stawała się siłą inspirującą do wypełniania misji głoszenia Ewangelii o zbawieniu i służenia bliźnim, szczególnie chorym, samotnym i potrzebującym. Pomóżmy powrócić do Chrystusa tym, którzy się od Niego oddalili. Ten cel osiągniemy poprzez uczestniczenie we Mszach św., przyjmowaniu Komunii świętej, trwaniu na adoracji przed najświętszym Sakramentem a także poprzez formacje eucharystyczną.
Zachęcam Was, Bracia i Siostry, poznawajcie wartość Eucharystii, odnawiajcie relacje z Chrystusem, ożywiajcie Wasze życie eucharystyczne i pomagajcie innym spotykać się z Bogiem. Szczególnie Wy, Drodzy Rodzice, pomagajcie dzieciom spotykać się z Chrystusem na Mszach Świętych. Do poznawania wartości Eucharystii pragnę zachęcić Was słowami św. Teresy od Dzieciątka Jezus: „Gdyby ludzie znali wartość Eucharystii, to służby porządkowe musiałyby kierować ruchem u wejścia do kościoła”. Natomiast jako zachętę do adoracji przywołuję słowa św. Jana Pawła II: „Największe zło świata możemy pokonać mocą adoracji eucharystycznej”. W ten sposób zwyciężajcie więc każde zło.
Zachęcam Was do pogłębiania wiedzy na temat realnej i rzeczywistej obecności Chrystusa w Eucharystii poprzez zagłębianie się w Słowo Boże, uczestniczenie w seminariach, konferencjach, katechezach i spektaklach eucharystycznych oraz indywidualną lekturę. Dawajcie świadectwo Waszej żywej wiary poprzez udział w wydarzeniach kongresowych w parafiach, w procesjach eucharystycznych, nabożeństwach oraz koncertach uwielbienia.
Drodzy Młodzi, pragnę zachęcić Was do poznania Waszego rówieśnika, piętnastolatka, geniusza komputerowego, który ukochał Eucharystię – bł. Carla Acutisa. On spędzał dużo czasu z Jezusem, zwłaszcza na Mszy Świętej, w której uczestniczył codziennie, modlił się przed tabernakulum, a potem ogłaszał wszystkim słowami i gestami miłości, że „Bóg nas kocha i zawsze na nas czeka”. Pamiętaj, Jezus Cię kocha i czeka na Ciebie, bo powiedział: „Ja jestem z wami”.
Niech w całej naszej diecezji trwa wielka modlitwa przed Najświętszym Sakramentem w intencjach Kongresu. Proszę o nią także chorych i cierpiących o ofiarowanie swoich cierpień w kongresowych intencjach.
Trwajmy razem z Maryją, Matką Kościoła, Patronką naszej Diecezji i prośmy Ją, by nas prowadziła w czasie Kongresu i wołajmy: Maryjo, Niewiasto Eucharystii, prowadź, bo Ty znasz drogę do Jezusa. Prośmy Patronów Kongresu, by wypraszali nam moc Ducha Świętego, by „Eucharystia stawała się naszą autostradą do nieba”. Niech ta modlitwa i to wołanie nas przemienia.
Z serca wszystkim błogosławię: w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.
Bp Jerzy Mazur SVD
do pobrania: list pasterski
List Pasterski przed rozpoczęciem Kongresu Eucharystycznego Diecezji Ełckiej
Umiłowani Diecezjanie! Pielgrzymi nadziei!
Adwent to czas radosnego przygotowania do Bożego Narodzenia i oczekiwania na pełne spotkanie z Bogiem. Cieszę się, że na jego rozpoczęcie możemy wyśpiewać razem słowa Psalmisty: „Do Ciebie, Panie, wznoszę moją duszę”. Są to pierwsze słowa Kościoła na Adwent, które zachęcają nas, by patrzeć na Pana, nawrócić się, unieść oczy, serca i odnowić wiarę w Boga, w Jezusa Chrystusa. Są to słowa nadziei, kiedy słyszymy z jednej strony o znakach na niebie i morzu, a z drugiej zaś o ludzkiej trwodze i bezradności wobec nadchodzących wydarzeń.
W obliczu wszystkich dzisiejszych zagrożeń, trudności i znaków czasu zachęcam Was słowami Jezusa: „Czuwajcie i módlcie się”. W tym czasie czuwania módlmy się i wołajmy za Psalmistą: „Prowadź mnie w prawdzie według Twych pouczeń, Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję” (Ps 25, 5).
Papież Franciszek w bulli Spes non confundit, ogłaszającej Jubileusz, wytycza nam drogę dobrego i owocnego przeżycia Roku Świętego. A przeżywanie Kongresu Eucharystycznego w naszej diecezji jeszcze bardziej nas motywuje do umacniania się na tej drodze poprzez nawracanie się do Eucharystii i życie Eucharystią.
I. Rok Jubileuszowy 2025 to „rok łaski Pana”
Jubileusz zawsze w życiu Kościoła był wydarzeniem o wielkim znaczeniu duchowym, kościelnym oraz społecznym. To papież Bonifacy VIII w 1300 roku ustanowił pierwszy Rok Święty, który miał być powtarzany co sto lat, co na wzór biblijny zostało zmienione na 50, a następnie na 25 lat.
Jubileusz, czyli „rok łaski od Pana” jest rokiem głoszenia ubogim Dobrej Nowiny, odpuszczenia grzechów, a także kar za grzechy, rokiem pojednania pomiędzy zwaśnionymi, rokiem nawróceń, rokiem pokuty sakramentalnej i poza sakramentalnej, a w szczególności odpustem, pełnym wyrazem miłosierdzia Boga.
Pragniemy, ażeby Rok Jubileuszowy 2025 ogłoszony przez papieża Franciszka, którego hasłem są słowa: „Pielgrzymi nadziei”, a przeżywany w czasie trwania Kongresu Eucharystycznego Diecezji Ełckiej, był celebrowany z intensywną wiarą, żywą nadzieją oraz czynną miłością. Przede wszystkim chcemy odnowić pragnienie znajdowania się w obecności Pana, słuchania Go i adorowania oraz dziękczynienia Bogu za tak wielkie dary Jego miłości.
II. Pielgrzymi nadziei
Ten szczególny czas łaski ma być dla Kościoła powszechnego doświadczeniem daru nadziei, której tak bardzo potrzeba współczesnemu światu. Rozpocznie go symboliczne otwarcie przez Ojca Świętego Drzwi Świętych Bazyliki św. Piotra w Watykanie 24 grudnia 2024 roku.
Natomiast w Niedzielę Świętej Rodziny 29 grudnia 2024 roku będzie celebrowana inauguracja Jubileuszu we wszystkich katedrach na świecie. W tym dniu także w Ełku nastąpi uroczyste rozpoczęcie Roku Jubileuszowego o godzinie 15.00. Wówczas zgromadzimy się na Placu św. Jana Pawła II i po przewidzianych modlitwach wyruszymy w procesji jako pielgrzymi nadziei do katedry ełckiej, matki wszystkich kościołów w diecezji, tworząc Kościół w drodze oraz podkreślając doniosłość tego wydarzenia.
Szczególnym znakiem otwarcia Roku Jubileuszowego jest procesja za krzyżem i uroczyste wejście do kościoła katedralnego, gdzie będę przewodniczył Eucharystii. To uroczyste kroczenie za krzyżem będzie znakiem drogi nadziei ludzi pielgrzymujących za Chrystusem, wzywającym do przebaczenia i miłości, jak przedstawiono to w logo Jubileuszu: „W świecie, w którym postęp i regres przeplatają się, krzyż Chrystusa pozostaje kotwicą zbawienia: znakiem nadziei, która nie zawodzi, ponieważ opiera się na miłości Boga, miłosiernego i wiernego”. Bardzo serdecznie zapraszam wszystkich kapłanów, osoby życia konsekrowanego, seminarzystów oraz wiernych świeckich na uroczystą inaugurację Roku Jubileuszowego do katedry ełckiej.
W Roku Jubileuszowym zwróćcie uwagę na krzyż także w Waszych mieszkaniach, domach, miejscach pracy i użyteczności publicznej. Jeśli z różnych przyczyn tego znaku nadziei, znaku przebaczenia i kotwicy zbawienia nie ma, to dołóżcie starań, by krzyż został uroczyście zawieszony i w czasie kolędy przez kapłana poświęcony. Zachęcam Was do stawania często pod krzyżem, przed Ukrzyżowanym, by uświadomić sobie, jak wielką miłością umiłował nas Chrystus. Niech ta świadomość umocni wiarę i doda odwagi w dawaniu świadectwa o Jezusie Chrystusie Zmartwychwstałym, Miłosiernym, Eucharystycznym w dzisiejszym świecie.
III. Jezus Chrystus źródłem nadziei
Kościół ukazuje nam, że jedynym Źródłem nadziei jest Jezus Chrystus i zachęca, by w Roku Świętym 2025 na nowo Go odkrywać, zbliżać się do Niego i doświadczać Jego bliskości. Papież w bulli zauważa, że nadzieja „rodzi się w istocie z miłości i opiera się na miłości, która wypływa z Serca Jezusa przebitego na krzyżu”, a Jubileusz ma być wydarzeniem „żywego i osobistego spotkania z Panem Jezusem, «bramą» zbawienia”, z Tym, którego Kościół ma misję głoszenia zawsze, wszędzie i wszystkim jako „naszą nadzieję”. A więc Jubileusz dla każdego z nas jest osobistym wyzwaniem do spotkania się z Panem Jezusem, który jest źródłem nadziei i „bramą” zbawienia. Spotykajcie się z Chrystusem obecnym w Słowie, w sakramentach, a szczególnie w Eucharystii.
Zachęcam każdego diecezjanina słowami: idź na Mszę świętą, idź na adorację, oddaj Bogu godzinę swojego czasu tygodniowo. O dogodnej porze dnia klęknij przed tabernakulum, przed Najświętszym Sakramentem, przed Źródłem nadziei, którym jest Chrystus i otwórz się na Jego łaskę. Niech to będzie „godzina adoracji i zadośćuczynienia”. Jest to nawiązanie do słów Jezusa skierowanych do Piotra: „Tak, jednej godziny nie mogliście czuwać ze Mną”(Mt 26,40).
W mocy Ducha Świętego umacniajcie wiarę, że „Kościół żyje dzięki Eucharystii” (EE 1), ożywiajcie relacje z Chrystusem w niej obecnym, uczestnicząc w adoracji. Bądźcie misjonarzami Eucharystii i pomagajcie innym spotykać się z Chrystusem obecnym w Eucharystii.
IV. Znaki Roku Jubileuszowego
Każdemu Jubileuszowi towarzyszą pewne znaki, które są świadectwem wiary i wspomagają życie wiarą. Wśród nich należy wymienić pielgrzymkę, przebaczenie i pojednanie, braterstwo, odpust.
W tym Roku Świętym zachęcani jesteśmy do stawania się pielgrzymami nadziei. Jesteśmy zaproszeni do pielgrzymowania do Rzymu oraz do kościołów jubileuszowych w diecezji ełckiej. Zachęcam do zapoznania się z nimi.
Wielu zapewne zastanawia się, co da mi ten Jubileusz? Co da mi to pielgrzymowanie? Co konkretnego otrzymam za nawiedzenie kościoła jubileuszowego? Jak zapewnia Ojciec Święty, w tych miejscach „można odświeżyć drogę wiary i napić się ze źródeł nadziei, przede wszystkim przystępując do sakramentu pojednania, niezastąpionego punktu wyjścia dla prawdziwej drogi nawrócenia„. Jubileusz ma jeszcze bardziej nam uświadomić, że wszyscy jesteśmy grzesznikami i potrzebujemy przebaczenia, ponieważ bez niego nie ma dla nas jakiejkolwiek nadziei. To przebaczenie otrzymujemy w sakramencie pokuty i pojednania.
Nawiedzając kościół jubileuszowy, możemy również uzyskać odpust zupełny, który uwalnia nas od wszystkich kar doczesnych za grzechy odpuszczone co do winy w sakramencie pokuty i pojednania. Odpust zupełny możemy uzyskać, spełniając następujące warunki: być w stanie łaski uświęcającej, przyjąć Komunię św., wykluczyć wszelkie przywiązanie do jakiegokolwiek grzechu, nawiedzić kościół jubileuszowy oraz odmówić modlitwę w intencjach Ojca Świętego.
Zachęcam w tym „czasie łaski” do pojednania i przebaczenia wzajemnych krzywd. Używajcie często słowa: „przepraszam”, „wybaczam”, „dziękuję”. Czyńmy to dlatego, że Bóg nas ukochał, że Bóg nam przebacza nasze grzechy bez żadnej naszej zasługi. Skoro nam przebaczono, mamy obowiązek przebaczania tym, którzy oczekują przebaczenia od nas.
W szczególnym czasie łaski jesteśmy jako chrześcijanie wezwani, aby stać się namacalnymi znakami nadziei dla naszych braci i sióstr, zwłaszcza starszych, chorych, biednych, cierpiących, migrantów.
Znaków nadziei potrzebują również ludzie młodzi. Chociaż w większości emanują oni energią i entuzjazmem, to jednak niekiedy niepewnie spoglądają w przyszłość. Drodzy młodzi! Odwagi! Bóg jest z Wami. Bądźcie blisko Chrystusa. I niech to będzie program na Wasze życie. Z ufnością i odwagą podnieśmy głowy, nabierzmy ducha oraz przyjmijmy postawę modlitewnego oczekiwania, do czego wzywa nas dzisiaj sam Chrystus: „Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym (Łk 21, 36).
Na czas Adwentu, Roku Świętego i przeżywania Kongresu Eucharystycznego z serca błogosławię: w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.
Bp Jerzy Mazur SVD
Biskup Ełcki
Najdrożsi Chorzy i Cierpiący, Siostry i Bracia!
Tegoroczny Światowy Dzień Chorych obchodzimy w czasie trwającego Kongresu Eucharystycznego Diecezji Ełckiej i w Roku Jubileuszowym, którego tematem przewodnim jest pielgrzymowanie i nadzieja. Chrześcijańska nadzieja nigdy nie zawodzi, nawet w chorobie i cierpieniach, bo opiera się na wierze w Boga i karmi się miłością. Tą nadzieją jest Jezus Chrystus.
Jubileusz dla każdego z nas jest osobistym wezwaniem do spotkania z Panem Jezusem, źródłem nadziei i bramą zbawienia. Zachęcam Was, byście w tym Roku Świętym odkrywali na nowo Jezusa Chrystusa i doświadczali Jego bliskości, szczególnie w czasie przeżywanej choroby. Spotykajcie się z Chrystusem obecnym w Słowie, w sakramentach, a zwłaszcza w Eucharystii, sakramencie pokuty i pojednania oraz sakramencie chorych.
W tym dniu w kościołach jubileuszowych będziemy polecać Bogu bogatemu w miłosierdzie wszystkich chorych i cierpiących. Będzie to wspaniała możliwość, aby spotkać się z Jezusem miłosiernym w sakramencie pokuty i pojednania, na adoracji, w Eucharystii, pokrzepiając się Komunią św., a także otrzymać umocnienie w sakramencie namaszczenia chorych oraz uzyskać odpust zupełny. W tym dniu nie można zapomnieć o tych, którzy poświęcają się na rzecz chorych
i cierpiących – o Waszych rodzinach, kapłanach, lekarzach, pracownikach służby zdrowia
i wolontariuszach. W duchu wdzięczności módlcie się i ofiarujcie Wasze cierpienia w ich intencjach.
Rok Jubileuszowy 2025 to także czas wypraszania potrzebnych łask i miłosierdzia dla naszych bliźnich, którzy cierpią, a także dla tych, którzy odeszli od Boga, zeszli na manowce grzechu, zatracili relacje z Panem Bogiem. Gorąco proszę Was o modlitwę i ofiarowanie cierpień także za nich, za grzeszników, aby i oni mogli spotkać się z miłosiernym Jezusem.
Zauważa się, że coraz więcej ludzi umiera bez zaopatrzenia w sakramenty święte, bez spowiedzi, bez sakramentu chorych, bez Komunii św. Mówi nam św. Jakub: Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone (Jk 5,14-15).
Proszę Was, wzywajcie kapłanów, by modlili się nad chorymi i udzielali im sakramentu chorych. Umacniajcie się mocą, która płynie z Komunii św. Pomagajcie także innym ochrzczonym, by o tym nie zapominali. To jest sporawa zbawienia Waszego i zbawienia drugiego człowieka.
W czerwcu ubiegłego roku miałem poważny zabieg operacyjny wszczepienia bajpasów. Kiedy dowiedziałem się, że jest on konieczny, nie ukrywam, że trochę to mnie zszokowało i na początku pojawił się lęk. Wtedy poszedłem na adorację, by powierzyć to wszystko Jezusowi. Uważałem, że najważniejsze jest duchowe przygotowanie, że konieczna spowiedź i przyjęcie sakramentu namaszczenia chorych.
Przyjmując sakrament namaszczenia chorych, jakby słyszałem słowa Kościoła: „Nie jesteś sam, należysz do nas, twoje cierpienie jest dla nas cenne”. Kto wierzy, nigdy nie jest sam. Jest z nami Bóg, który nas miłuje i obdarza swoim miłosierdziem. Zaufałem Bogu i uzyskałem spokój wewnętrzny. Modliłem się słowami: „Panie Boże, wszystko w Twoich rękach”. Modliłem się również za lekarzy, którzy mieli mnie operować. Profesor, który przeprowadzał zabieg, mówił, że zawsze jak spotyka kapelana szpitala w dniu operacji, to prosi go, by pobłogosławił ręce, którymi będzie operował. Tak i ja pobłogosławiłem jego ręce, którymi mnie operował. To dodało mi nadziei, że jestem w dobrych rękach bardzo wierzącego lekarza.
Wcześniej wielokrotnie powtarzałem chorym i cierpiącym słowa św. Jana Pawła II: Jesteście – po ludzku mówiąc – słabi, chorzy, ale w rzeczywistości jesteście bardzo mocni i potężni, jak potężny jest Chrystus Ukrzyżowany. Z jednej strony doświadczyłem słabości choroby, szczególnie w czasie
i po operacji, ale z drugiej strony doświadczyłem mocy Chrystusa, którego codziennie przyjmowałem w Komunii św.
Dla mnie był to czas, by jeszcze bardziej uświadomić sobie, że ból i cierpienie mają sens
i wartość, gdy się je przeżywa w ścisłej więzi z Chrystusem cierpiącym i zmartwychwstałym, obecnym w Eucharystii. Także w tym czasie jeszcze bardziej uświadomiłem sobie, że o Królestwo Boże trzeba się modlić, dla Królestwa Bożego trzeba pracować i dla Królestwa Bożego trzeba cierpieć.
Ofiarowałem całe moje cierpienie w intencji diecezjan, duchownych i świeckich, o duchowe owoce Kongresu Eucharystycznego, za lekarzy, którzy mnie leczyli, pielęgniarki oraz za tych, którzy towarzyszyli mi w modlitwie. Pamiętałem też, by nie zmarnować tego cierpienia. Jeden z moich przyjaciół, kiedy zadzwonił do mnie, powiedział: Zacząłeś Kongres Eucharystyczny w diecezji i aby były owoce, to oprócz modlitwy potrzeba ofiary cierpienia.
Słowami św. Jana Pawła II pragnę dodać Wam nadziei: Nasze cierpienia nabierają wartości
i pełnego znaczenia jedynie wtedy, gdy są włączone w Jego mękę. Przeżywane w świetle wiary, stają się źródłem nadziei i zbawienia.
Drodzy Chorzy i Cierpiący! Powierzam Waszym modlitwom Kościół ełcki i proszę Was, módlcie się za rodziny oraz wypraszajcie pokój. Waszymi modlitwami i ofiarą cierpień otaczajcie naszą Ojczyznę i dobry wybór nowego prezydenta.
Niech Jezus ukrzyżowany i zmartwychwstały będzie zawsze z Wami. Niech Maryja – Uzdrowienie chorych, uprasza Wam łaskę głębokiej ufności Zbawicielowi. Łączę się z Wami duchowo, zapewniam o modlitwie i z serca błogosławię.
+Jerzy Mazur, SVD
Biskup Ełcki
Ełk, 11 lutego 2025 r.
Słowo pasterskie do chorych i cierpiących 2025 – DO POBRANIA
DRODZY DIECEZJANIE!
Posypaniem głów popiołem w Środę Popielcową rozpoczęliśmy okres Wielkiego Postu. Ten prosty, ale bardzo wymowny gest wskazuje i przypomina o przemijalności i znikomości ludzkiego życia. Usłyszeliśmy słowa: „Prochem jesteś i w proch się obrócisz” albo „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”.
Chrystus głosem Kościoła wzywa nas do nawrócenia poprzez jałmużnę, post i modlitwę, do pojednania się z Bogiem i dawania świadectwa swojej wiary, abyśmy jak najlepiej mogli przygotować się do obchodów Świąt Wielkanocy. Ten czas czterdziestu dni dany nam jest przez Boga, abyśmy jeszcze bardziej niż do tej pory mogli poznać, jak bardzo zależy Mu na nas, na naszym życiu tu na ziemi i na życiu w niebie. Bóg pragnie naszego uświęcenia, naszego zbawienia.
Równocześnie tegoroczny Wielki Post jest dla naszej diecezji ełckiej czasem szczególnym. W Rok Jubileuszowy, który jest czasem łaski, pięknie się wpisuje drugi etap Kongresu Eucharystycznego, który pragniemy przeżywać bardziej ewangelizacyjnie.
Prawdę o Jezusie Chrystusie jako o jedynym Zbawicielu świata i jedynej nadziei Kościoła wypowiedział św. Jan Paweł II w encyklice Redemptoris missio, pisząc: „Jezus Chrystus jest jedynym Zbawicielem wszystkich.(…) Nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni”. A więc nie zbawi nas żadna formuła, ale konkretna Osoba oraz pewność, jaką Ona nas napełnia: „Ja jestem z wami!”.
To Bóg Ojciec z miłości do nas, ludzi, do świata posyła swojego Syna, by zbawił każdego człowieka, by niósł Radosną Nowinę o królestwie Bożym, o zbawieniu. Tę prawdę przekazał nam św. Jan: „Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony”.
Jezus Chrystus rozpoczyna swe posłannictwo mesjańskie od chrztu w Jordanie. Przyjmuje z rąk Jana Chrzciciela chrzest pokuty. Po chrzcie udaje się na pustynię, gdzie pości przez czterdzieści dni. „Jezus Chrystus pełen Ducha Świętego powrócił znad Jordanu, a wiedziony był przez Ducha na pustyni czterdzieści dni, i był kuszony przez diabła”. Przez czterdziestodniowy post Jezus zmaga się z szatanem, który stara się Go kusić, próbuje nakłonić do nieposłuszeństwa Ojcu, stara się odwieść od planu Ojca, czyli od drogi krzyża i przekonać Go do łatwiejszej drogi sukcesu i siły. Widzimy potrójną walkę, którą toczy Jezus ze złym duchem. Ta walka dotyczy trzech największych namiętności człowieka. Jest to pożądliwość ciała, pożądliwość oczu oraz pycha żywota.
Czterdziestodniowy post Jezusa na pustyni to pierwowzór Wielkiego Postu Kościoła. Celem postu staje się walka z grzechem, przezwyciężenie różnorakich pokus, w które uwikłane jest życie człowieka. Czas dobrze przeżytego postu w mocy Ducha ma nas przeprowadzić z niewoli grzechu do zwycięstwa i wolności w Zmartwychwstaniu Chrystusa.
My także w naszym codziennym życiu doświadczamy pokus, słabości. Jezus pokazuje nam, skąd brać odwagę i w jaki sposób walczyć ze złem. Jezus nie prowadzi dialogu z szatanem, jak to uczyniła Ewa w raju. Jezus całkowicie ufa Ojcu. On nie dyskutuje z szatanem, ale odpiera jego pokusy stanowczo, spokojnie i z godnością. Jezus walczy z szatanem, posługując się słowem Bożym. W chwilach pokus, jakie na nas przychodzą, nie szukajmy żadnych argumentów wobec szatana, ale zawsze posługujmy się słowem Bożym. Zachęcam Was, bierzcie do rąk Pismo Święte, czytajcie, medytujcie, wsłuchujcie się w głos Boga i żyjcie słowem Bożym.
Tymi słowami Jezus Chrystus rozpoczął głoszenie Dobrej Nowiny o królestwie Bożym. Ewangelia o królestwie Bożym to Dobra Nowina o Bogu Ojcu, który posłał swego Syna oraz Ducha Świętego, by wejść z człowiekiem w nieodwracalną relację. A więc zbawienie to nic innego jak relacja wiecznej miłości, do której Bóg zaprasza człowieka.
Jezus wzywa do nawrócenia, czyli odwrócenia się od złego i zwrócenia się ku dobru, porzucenia grzechu i otwarcia się na działanie Ducha Świętego. Jezus od początku swojej publicznej działalności wzywa do przemiany serca i życia. Nawrócenie jest nie tylko fundamentem budowania relacji z Bogiem, ale również codzienną drogą chrześcijanina. To decyzja, by każdego dnia iść drogą miłości i prawdy.
Wzorem autentycznej, wewnętrznej przemiany serca jest nawrócenie św. Pawła. Polegało ono na tym, że uwierzył w umarłego i zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa oraz otworzył się na światło Bożej łaski. Zrozumiał, że jego zbawienie wysłużył Jezus Chrystus poprzez swoją śmierć na krzyżu i zmartwychwstanie.
Tak też i nasze nawrócenie polega na tym, byśmy uwierzyli w umarłego i zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa i byli otwarci na światło Jego Bożej łaski i miłosierdzie. A więc chrześcijanami jesteśmy jedynie wtedy, gdy spotykamy Chrystusa Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego. Wtedy doświadczamy Jego obecności, Jego miłości i Jego miłosierdzia. Tym miejscem spotkania jest Pismo Święte, modlitwa, adoracja przed Najświętszym Sakramentem, uczestniczenie w Eucharystii, w sakramencie pokuty i pojednania, we wspólnocie Kościoła, w relacji z drugim człowiekiem.
III. EUCHARYSTIA ŹRÓDŁEM EWANGELIZACJI I NADZIEI
Słowa Jezusa: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!” wskazują na to, że Wielki Post jest okresem szczególnie intensywnej ewangelizacji. Przeżywajmy II etap Kongresu Eucharystycznego i Rok Jubileuszowy bardziej ewangelizacyjnie. To jest nasza najważniejsza misja w Kościele, bo „Kościół jest dla ewangelizacji, czyli po to, aby głosił i nauczał Słowa Bożego (EN 14). Niech ten czas łaski będzie odnowieniem w nas zapału misyjnego, abyśmy stawali się na posłańcami i budowniczymi nadziei, czyli zwiastunami Chrystusa Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego w naszych rodzinach, parafiach i środowiskach, w których żyjemy i pracujemy. Źródłem odnowienia zapału misyjnego i nadziei jest modlitwa i Eucharystia.
By umacniać wiarę w Jezusa Chrystusa Eucharystycznego i odnawiać relacje z Nim, pragnę zachęcić w tym Wielkim Poście do pełnego uczestniczenia w Eucharystii i do adoracji Najświętszego Sakramentu, do uczestniczenia w nabożeństwie Drogi Krzyżowej, Gorzkich Żali, rekolekcjach czy misjach parafialnych o tematyce eucharystycznej. Zachęcam do pielgrzymowania do kościołów jubileuszowych i celebrowania jubileuszy dla poszczególnych wspólnot, grup społecznych oraz korzystania z łaski odpustu zupełnego.
Zachęcam także do odprawienia nabożeństwa dziewięciu pierwszych piątków miesiąca. Niech to będzie dzieło nie tylko kongresowe, ale i jubileuszowe. Sens pierwszych piątków polega na przyjęciu Komunii Świętej wynagradzającej za grzechy własne i innych ludzi. To jest istota tego nabożeństwa objawiona św. Małgorzacie Marii Alacoque przez samego Jezusa Zbawiciela. Pan Jezus obiecał, że tym wszystkim, którzy będą przyjmować Komunię św. przez dziewięć pierwszych piątków, da w chwili śmierci łaski szczególne, by mogli się z Nim pojednać i że Jego Serce w tej ostatniej godzinie będzie dla nich najpewniejszą ucieczką. Komunia św. wynagradzająca Bogu za grzechy przyjęta w pierwszy piątek stanowi nasze wynagrodzenie, które łączy się z najwyższym wynagrodzeniem, jakie złożył Chrystus swemu Ojcu w Wielki Piątek.
Umocnieni mocą płynącą z sakramentów stawajcie się pielgrzymami nadziei i ewangelizatorami. Niech Wasza ewangelizacja wzbudzi w braciach i siostrach pragnienie Boga, pragnienie spotkania się z Jezusem Chrystusem obecnym w Eucharystii. Docierajcie do jak największej liczby ludzi, bowiem wszyscy potrzebują światła Ewangelii. Szukajcie nowych możliwości, by w czasie trwania Kongresu ułatwić przynajmniej jednej osobie spotkanie z Jezusem Chrystusem. Czyńmy to poprzez modlitwę, słowo, świadectwo życia, a także post, by i oni mogli „wyznać, że Jezus jest Panem i w sercu swoim uwierzyć, że Bóg Go wskrzesił z martwych, a przez to osiągną zbawienie”.
Zatroszczmy się, by nikt nie schodził z tego świata bez zaopatrzenia w sakramenty święte, bez pojednania się z Bogiem, bez sakramentu namaszczenia chorych. Zwracam się z prośbą szczególnie do rodzin, w których jest chora osoba, a także do sąsiadów ludzi chorych. Wzywajcie kapłanów, by modlili się nad chorymi i udzielali im sakramentu namaszczenia chorych. Ten sakrament dany nam jest ku uzdrowieniu duszy i ciała. Jest to sakrament życia, a nie śmierci! Nie lękajmy się go, ale przyjmujmy jako dar miłości Boga!
Jestem mocno przekonany, że Duch Święty wzywa Kościół ełcki do nawrócenia ku Eucharystii, ożywienia relacji z Chrystusem obecnym w Eucharystii, odnowienia wiary eucharystycznej i stawania się świadkami, misjonarzami Eucharystii.
Na czas wewnętrznej przemiany, odnowy eucharystycznej, jubileuszowego pielgrzymowania i otwierania się na Boże dary z serca błogosławię.
Bp Jerzy Mazur SVD